هوادهی فاضلاب

جهت انتقال اکسیژن به درون فاضلاب و هوادهی به آن می‌توان از هوادهی عمقی با استفاده از بلوئر و یا هواده‌های سطحی دور کند و دور تند استفاده نمود. عمل تماس فاضلاب با هوا بطور کلی به دو صورت هوادهی عمقی با دیفیوزر و هوادهی سطحی توسط هواده‌های توربینی انجام می‌پذیرد که در ادامه به اختصار معرفی می‌گردند.

هوادهی عمقی با دیفیوزر

در این روش، دمیدن هوا به درون فاضلاب با کمک بلوئر (دمنده) یا کمپرسور و توسط لوله‌های تحت فشار انجام می‌گیرد که به این عمل هوادهی عمقی می‌گویند. تجهیزات اصلی مورد استفاده در هوارسانی به فاضلاب در این روش در واقع و در نهایت پخش (Air Blowers) شامل سیستم توزیع هوا، انتقال هوا، دمنده‌های هوا حباب‌های هوا توسط دیفیوزرهای حباب ریز (دیسکی یا لوله‌ی) با غشاء ممبرانی می‌باشند. در این روش هوادهی، هوای فشرده شده توسط دمنده‌ها با فشار زیاد از طریق لوله‌های رابط دیفیوزرها تقریباً از 30 سانتیمتری کف حوض هوادهی به درون فاضلاب تزریق می‌گردد. سپس حباب‌های ریز هوا در تماس با فاضلاب مسیر خود را به سمت سطح مایع طی می‌نمایند و درمسیر خود و در تماس با فاضلاب قسمتی از اکسیژن هوا در مایع حل می‌گردد و از این طریق نیاز میکرو ارگانیسم‌ها را به اکسیژن تأمین می‌نماید. از محاسن این سیستم هوادهی می‌توان به جذب مقدار زیادی از اکسیژن به علت طی مسیر طولانی توسط فاضلاب اشاره نمود.

هواده‌های سطحی

در این سیستم با بر هم زدن، تلاطم، اختلاط، پخش کردن و پاشیدن قطرات فاضلاب به هوا، سطح تماس سیال با هوا افزایش یافته و به فاضلاب هوا رسانی می‌گردد. در این روش هواده‌ها روی پل خارج از مایع مخلوط قرار گرفته و فقط پروانه آن‌ها در عمق معینی از مایع قرار می‌گیرد. هواده‌ها فاضلاب را شدیداً بهم می‌زنند تا از ته نشین شدن مواد معلق جلوگیری به عمل آورده و نیز سطح تماس مایع مخلوط را با هوا افزایش دهند. فاضلاب از این طریق اکسیژن مورد نیاز میکرو ارگانیسم‌ها را دریافت نموده و در خود حل می‌نماید. از مزایای عمده این روش سادگی عمل راهبری و نگهداری بوده ضمن آنکه برحسب نیاز، عمق غوطه‌وری پروانه‌ها در ساخت و تولید هواده‌های سطحی کامپوزیتی یا فولادی قابل تغییر می‌باشد.