پدیده خشکسالی و تاثیرات مخرب حاصل از آن نیاز اساسی انسان زیست کره را در معرض تهدید جدی
قرار داده است. این عنصر حیات بخش که یک نیاز اساسی زیرساختی برای روان سازی حرکت جوامع انسانی و حیات گیاهان و جانواران محسوب می‌شود، به‌عنوان اصل اساسی تثبیت جمعیت هر دیار تعریف شده است.
در دنیای امروز کشور پرمهرمان، آب یک نیاز اساسی است و کمبود آن به طور یقین ضربه مهلکی بر ساختار و بنیان کشور و هرمنطقه کشور وارد می‌کنند که از تبعات آنهم میتوان به افزایش فشارهای ناشی از بیکاری و رشد چشمگیر تخلفات اجتماعی اشاره کرد. چرا که آب جهت بخش اقتصادی است.
شاخص‌های خشکی هوا ، خشکی زمین، آلودگی‌های محیط زیست، بیماری‌ها، کاهش ابعاد سلامت، تلفات زیست محیطی، کاهش عرصه‌های سبز، افت میزان کمی و کیفی محصولات زراعی و باغی از جمله مسائلی است که بحران آب را ترسیم می‌کند که اگر چنین وضعی حاکمیت خود را ادامه دهد به طور یقین چالش‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و …را نظاره‌گر خواهیم شد.
با کمی دقت در برنامه‌های بیابان‌زدائی و تلاش برای افزایش عرصه‌های سبز به وفور تأثیر مخرب کم‌آبی و بی‌آبی بر پهنه‌های در دستور کار مسئولین مربوطه زندگی سبز را پایمال شده می‌بیند، چرا که در برخی مراتع و باغات و زمین‌های زراعی نیز نه تنها بر افزایش میزان آفات و امراض گیاهی و باغی تصریح شده ، بلکه در برخی مواقع و از دید کشاورزان مناطق کشاورزی نیز بر وجود مخرب حشراتی چون سوسک تریپس و سن و ملخ هشدار داده شده است که در سنوات خشکسالی نیز اعتراضاتی را به طرح‌هایی همچون این موضوع که چرا طرح طوبی در محدوده باغات و زمین‌های زراعی اجرا شده است، درپی داشته است.
بحران آب زنگ خطر زمین و زیست کره است که بر ایران اسلامی و منطقه سمیرم نیز آثار خطرناک جبران‌ناپذیری را برجای نهاده است. یکی از آثار این حرکت سهمگین، خشکیدگی کشاورزی و رهاکردن بسیاری از مزراع و باغاتی است که زمانی با یک توجه اندک سرتاسر یک سال را برای انسان بهار خدادادی ترسیم می‌کرد.
بحران آب و بحران زیست محیطی در همه مناطق آنقدر وحشتناک است که به جرئت میتوان اذعان نمود اگر در گذشته‌های دور مرکز کشور و شرق کشور محل تأمین آب خود را آب قنوات و کاریزها می‌دانستند امروز این‌گونه تأمین آب را باید در نقاطی چون شمال غرب و غرب و حاشیه خلیج همیشه فارس هم نظاره‌گر بود.
آب و معضلات حاصل از آن فقط به یک منطقه مربوط نمی‌شود ، معضل آب در دنیای امروز که بیشتر از یک دهه بر کشورمان سایه افکنده، در سنوات ابتدای خشکسالی پارگی و نازک شدن لایه ازن را نشانه گرفته بود که در حال حاضر تغییر اقلیم حاصل از وضعیت توپوگرافی نیز بر آن افزوده شده است. و این مسأله موضوعی است که با نظرات شفاهی و آمار لفظی تحلیل و کنترل رفع نمی‌شود و بلکه این موضوع به طور یقین نیازمند بررسی‌های کارشناسان ملی منطقه‌ای و بین‌المللی آشنا به جو و هوا و زیست کره هستند.
امروز با تنش خشکسالی مواجه هستیم و به طور یقین این تنش در صورت تداوم پدیده خشکسالی بواسطه برخی اقدامات غیرکارشناسی شده که در برخی موارد در اموری چون احداث بی‌رویه چاه‌های غیرمجاز، احداث بی‌رویه چاه‌های آهکی، احداث بندهای غیر اصولی و احداث حصیل‌ها در اطراف باغات بخوبی خود را نمایان کرده است.
با مشاهده برخی آمار از مصرف آب کشاورزی به رقم نامتوازن مصرف آب می‌رسیم که خود بیانگر وجود فقدان توازن در منابع آبی در جای جای این خطه زرخیز است.
هرچند برداشت‌ها، اضافه‌برداشت‌ها و برداشت‌های غیر اصولی از منابع آب خود زنگ خطر جدی برای زیست‌کره است اما حتمأ بازدهی آب در بخش کشاورزی پائینتر از مصرف شرب است.
آنچه را در این سالهای خشکی نباید دسته‌کم انگاشت، عزم همه آحاد مردمی و مسئولین برای مصرف بهینه و تغییر الگوی مصرف است چرا که دیگر خرید و فروش آب مصرفی (به گفته برخی مسئولین و مردم) در برخی روستاها و نقاط کمآب و بی‌آب خود شغل روزانه مردم شده است و خود آب را به عاملی برای جنگ و منازعه مبدل نموده است.
در دنیای امروز دیگر جنگ بر سر آب بسیار خطرناکتر از جنگهای فرهنگی و جنگهای سیاسی و جنگهای بین قومی شده است و هر روز نیز بر وسعه آن بیشتر از آنچه در گذشته بود افزوده می‌شود. امروز جنگ بر سر آب با خطرات حاصل از جنگ نرم برابری می‌کند که زندگی انسانی را تحت الشعاع قرار داده است. به طور یقین مسائل گفته شده نه تنها مدیریت فیزیکی بر آب و منابع آب را بر همگان تأکید می‌کند بلکه عمق مشکلات حاصل از آب و تداوم پدیده خشکسالی نیازمندی هر چه بیشتر به بکارگیری سیاستهای آب را به عنوان یکی از سرمایه‌های عملی تخصصی به ضرورت اجتناب ناپذیر تبدیل کرده است.