انرژی سبز چیست؟

انرژی سبز به منابعی از انرژی گفته می‌شود که در هماهنگی با محیط خود باشند و فرآیند تولید آنها آلودگی‌های زیست محیطی به بار نیاورد.

در حال حاضر انرژی حاصل از باد، خورشید، گرمای درونی زمین و آب‌های روان به عنوان معروف‌ترین منابع (انرژی سبز) شناخته می‌شوند. همچنین به اعتقاد برخی کارشناسان (انرژی هسته‌ای) را نیز می‌توان با در نظر گرفتن ملاحظاتی از جمله انرژی‌های سبز به حساب آورد. 

به کار بردن کلمه سبز در کنار منابع انرژی فوق از آن جهت است که این منابع همچون گیاهان دی‌اکسید‌کربن تولید نمی‌کنند. به طور سنتی تولید الکتریسته از منابع فوق رایج‌ترین نوع (انرژی سبز) محسوب می‌شود. امروزه انرژی‌های سبز تنها از نظر ملاحظات زیست محیطی مورد توجه نیستند. در حقیقت بیشتر دولت‌ها بحث انرژی‌های سبز را از جنبه اقتصادی پی می‌گیرند. به عبارت دیگر انرژی‌های سبز از آن جهت که (قابل تجدید) هستند، دولت‌ها را از نیاز به منابع تمام شدنی سوخت‌های فسیلی بی‌نیاز می‌سازند. انرژی‌های سبز دیگری نیز وجود دارند که در مقیاس‌های کوچک‌تر و محلی قابل استفاده هستند. مثلا دانشمندان از نیروی جزر و مد، نیروی موج سواحل، نیروی آبشارهای طبیعی و یا حتی گرمای حاصل از تجزیه غیرهوازی باکتری‌ها نیز استفاده می‌کنند.

باوجود این حرف و حدیث‌هایی نیز درمورد برخی منابع انرژی سبز وجود دارد. مثلا سازمان‌های حامی محیط زیست در ویرایش‌های جدید خود، الکتریسته حاصل از سدهای مخزنی را تنها در حالتی انرژی سبز به حساب آورده‌اند که دریاچه پشت سدها کوچک باشد و تخریب زیست محیطی چندانی نداشته باشد. همچنین بحث‌هایی پیرامون انرژی هسته‌ای در این زمینه وجود دارد. گروهی از کارشناسان با یادآوری حادثه دردناک چرنویل شوروی سابق، انرژی هسته‌ای را از دایره انرژی‌های سبز خارج می‌کنند اما آژانس‌ بین‌المللی انرژی هسته‌ای در دفاع از این انرژی آمار جالبی را منتشر ساخته است. در این آمار به حوادث نیروگاه‌های آبی، سوخت فسیلی وگاز طبیعی اشاره شده است. حوادثی که مرگ و میر چندان کمتری نسبت به معدود حوادث هسته‌ای در جهان نداشته‌اند.