آب منشأ طبیعی دارد و مقدار آن محدود است و سال به سال در نتیجه اقدامات بشر هم از مقدار آن کم می شود
و هم به لحاظ کیفی تغییرات قابل توجهی پیدا می کند و به درجه ای می رسد که دیگر قابل استفاده نیست نه برای شرب و نه برای کشاورزی و حتی برای صنعت.
آب را با سرمایه گذاری و صرف پول امکان تولید نداریم در حالی که مثلاً برای تلفن یا برق می شود با سرمایه گذاری و ایجاد سیستم ها و تجهیزات افزایش ظرفیت امکان توسعه و گسترش آن را فراهم کرد. لذا هر زمان که کشور به درآمد بالا مثل فروش نفت به قیمت واقعی آن رسید این امکان برای کشور رخ می دهد که تأسیسات مخابراتی و نیروگاهی خود را گسترش داده و غنی سازد. مقدار آب محدود است و اگر روش درست استفاده از آن را به مردم (بخصوص به کشاورزان) یادآور نشده و گوشزد نکنیم و بهای نزدیک به واقعی آب را به منظور صرفه جویی در آن از مردم دریافت نکنیم مسلماً در آینده با بحران شدید آب مواجه خواهیم شد که جز آزردگی و بی خانمانی برای مردم ثمر دیگری نخواهد داشت.
آلوین تافلر نظریه پرداز و جامعه شناس بزرگ که به عنوان آینده پژوه شناخته می شود، می گوید «اگر ندانیم چه روندهای تحولی در پیش است و مردم را برای حرکت به سمت آن آماده نکنیم به فضانوردی می مانیم که بدون تجهیزات به فضا فرستاده شده است»
اگر بحران هایی که در پیش است و کم و بیش می توانیم بروز آنها را پیش بینی کنیم مورد توجه قرار نگیرد در واقع «آینده نگری» نکرده ایم و آینده ای که با حال و گذشته بسیار متفاوت خواهد بود را ملاحظه نکرده ایم و بدون هیچگونه تدارک برای مقابله با ناکامی های آینده در یک زمان به صورت غافلگیرانه مواجه با بحران خواهیم شد که مقابله با آن به خاطر عدم پیش بینی و اتخاذ نکردن تمهیدات لازم غیر ممکن و نتایج آن بسیار سنگین خواهد بود.
وقتی سبد هزینه خانوار برای استفاده از خدمات زیربنایی مثل آب، برق و گاز و تلفن داریم، اگر قرار باشد افزایشی داشته باشیم بایستی عاقلانه و با دید باز به چنین کاری دست بزنیم و آینده را ملاحظه کنیم که کدام یک از خدمات در معرض تهدید است و اگر به قیمت واقعی خود به فروش نرسد ما را دچار بحران و عواقب وخیم خواهد کرد؛ آن وقت تصمیم به اجرای آن بگیریم.
هر متر مکعب آب کشاورزی در حال حاضر کمتر از یکصد تومان است در حالی که برای استحصال آب شیرین از آب دریا حداقل بایستی ۳۵۰۰ تومان هزینه کنیم.لازم است مدل ذهنی مردم را در مورد آب عوض کنیم و به آنها تفهیم کنیم که رعایت نکردن مصرف صحیح این کالای با ارزش که حیات انسان ها و طبیعت بستگی به آن دارد چه فجایع غمناکی را رقم خواهد زد و جبران مافات آن شدنی نیست.این آینده نگری و تغییر مدل ذهنی در مورد آینده آب کشور بایستی عمومی باشد و از تک تک افراد جامعه گرفته تا جلب نظر و روشنگری در مدارس و گروه ها، کارگران و کشاورزان و مناطق و استانها در کل کشور و همین طور قوای مجریه، مقننه و قضائیه تعمیم داده شود تا همه با یک هدف و آن هم جلوگیری از اسراف و حفظ آب برای آینده کشور قدم برداریم. چرا باید آب را به قیمت ارزان بفروشیم، در حالی که مایه اصلی تولید کشاورزی آب است و بهتر است برای بالا رفتن تولید و استفاده بهینه به قیمت مناسب تر به کسانی که قدر آب را می دانند و از آن بهترین استفاده را خواهند کرد بفروشیم نه به کسانی که آب را چون مفت است هدر می دهند و به تولید کشور هم کمکی نمی کنند.