آب شدن یخچال‌ها یک اتفاق کاملا طبیعی است. یخچال‌ها در زمستان با بارش برف بزرگ‌تر می‌شوند و 
در تابستان بخشی از ذخیره خود را از دست می‌دهند. اما اندازه‌گیری حجم از دست‌رفته این یخچال‌ها مهم‌ترین دغدغه‌ای است که این روزها در کل دنیا مطرح و به آن توجه شده است.
چند سالی می‌شود که ایستگاه‌های هواشناسی به سنسورهایی مجهز شده‌اند و از سال 1970 هم ماهواره به کمک آمده‌اند تا اتفاقات و تغییرات اقلیمی بیشتر و بهتر از گذشته رصد و ارزیابی شوند.
آماری که این ایستگاه‌ها منتشر کرده‌اند، نشان می‌دهد که از سال 1360 تا سال 1390 یعنی در مدت 30 سال روند آب شدن یخچال‌های طبیعی به دلیل گرم شدن زمین سرعت بیشتری گرفته و افزایش دما بین یک تا 5/1 درجه بی‌شک آب شدن یخ‌ها و ذوب شدن یخچال‌ها را در پی دارد.
اما تنها آب شدن این یخچال‌ها موضوع قابل توجه نیست، زیرا به خطر افتادن بقای یخچال‌ها و آب شدن آنها می‌تواند حیات و زندگی بسیاری از گونه‌های گیاهی و جانوری را رقم بزند و در درازمدت ممکن است به منقرض شدن برخی از این گونه‌های گیاهی و جانوری منجر شود.
از سوی دیگر وقتی زمین گرم‌تر شود گردش بادی که بین کوه و دشت اتفاق می‌افتاد و می‌توانست به پایداری یخچال‌های طبیعی کمک کند، دیگر رخ نمی‌دهد و همین یعنی تغییر اقلیم و اتفاقاتی که امروزه در تمام دنیا به دلیل همین تغییرات در حال روی دادن است.
اینکه در بلندمدت و در سال‌های بعد چه اتفاقی می‌افتد، موضوعی است که همه اقلیم‌شناسان و فعالان محیط‌زیست را نگران کرده است، گرچه گریز از این تغییرات آب و هوایی دست انسان‌ها نیست، اما رفتار انسان با طبیعت و حرکت جهان به سمت توسعه اقتصادی سبب شد که ساختار طبیعت دستخوش تغییر شود و تا زمانی که انسان رفتارش را با طبیعت عوض نکند، این روند نه‌تنها بهبودی در ساختار آب و هوای اتفاق نمی‌افتد، بلکه شرایط بدتر هم خواهد شد.