سدهای بزرگ با آزاد کردن سالانه 104 میلیون تن متان به تنهایی می توانند یکی از مهمترین عوامل گرم شدن کره زمین باشند. این تخمین اخیرا توسط ایوان لیما (Ivan Lima) و همکارانش از موسسه ملی تحقیقات فضایی برزیل (INPE) منتشر شده است.
پاتریک مک کالی، مدیر اجرایی موسسه رودخانه های بین المللی می گوید: شواهدی کافی برای اثبات اینکه سدهای بزرگ یکی از عوامل اصلی تغییرات اقلیم هستند، وجود دارد و تصمیم گیران در حوزه آب و هوا باید به آن بپردازند.
محاسبات لیما حاکی از این است که 52 هزار سد بزرگ جهان عامل بیش از 4 درصد از کل فرایند گرم شدن جهانی ناشی از فعالیتهای انسانی هستند. همچنین بر پایه این تحقیقات، مخازن سدهای بزرگ با انتشار حدود یک چهارم متان از کل متان منتشر شده در جهان، بزرگترین منبع و عامل انسانی انتشار متان به شمار می روند.
اگرچه متان مدت زیادی در جو دوام نمی آورد، اما تأثیر آن در حبس گرما در نیوار و گرم شدن آن در مقایسه با دی اکسید کربن، بسیار قویتر است.
براساس تخمین های لیما، تاثیر انتشار سالانه متان توسط یک سد بزرگ بر گرمای جهانی طی 20 سال، برابر با 7.5 میلیون تن دی اکسید کربنی است که از انتشار سالانه دی اکسید کربن منتشر شده ناشی از سوختن، سوخت های فسیلی در آمریکا، بیشتر است.
لیما و همکارانش پیشنهاد دادند که متان منتشر شده از مخازن سدها به عنوان سوخت برای کارخانه های تولید برق استفاده شوند.
به گفته لیما اگر از مقدار بسیار عظیم متان تولید شده ناشی از سدهای احداث شده، برق تولید کنیم، می توان از احداث سدهای جدید که همراه با صرف هزینه های انسانی و محیط زیستی هستند، خودداری کرد.
متان توسط پوسیدگی مواد آلی در مخازن سد تولید می شود. حجم انبوهی از متان تولید شده توسط مخازن آبی در مناطق استوایی به این معناست که سدها در مقایسه با کارخانه هایی که از آلوده ترین سوختهای فسیلی استفاده می کنند و مقدار مشابهی از برق تولید می کنند، تأثیر به مراتب وسیعتری بر گرم شدن زمین داشته باشند.